Mijn laatste blog vanuit Zuid-Afrika

Hola amigos,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets heb geschreven! Ik heb het heel druk gehad met van alles en nog wat. Twee weken geleden op dinsdag kwam Mirte dan eindelijk langs! Eindelijk iemand vertrouwds,dat was echt heel erg fijn. Samen met Jannouk en Faysal heb ik haar om elf uur ’s avonds van het vliegveld opgehaald. We zijn eigenlijk gelijk naar Genadendal gereden, omdat ik de volgende dag gewoon naar stage moest! Mirthe bleef de volgende dag nog even lekker liggen. In de middag hebben we samen geluncht in Greyton, een dorpje naast Genadendal. Op donderdagmiddag zijn we naar Kaapstad vertrokken! Wat voor mij ondertussen hele normale dingen zijn geworden, waren voor Mirthe helemaal nieuw zoals: Bavianen op de weg, mensen die langs een 120 km weg lopen, mensen die alles voor je doen bij het tankstation en natuurlijk het links rijden. We hadden al een air bnb geboekt vlakbij de Tafelberg. Toen we daar aankwamen hadden ze daar mijn favoriete huisdieren: KATTEN. Bleeeh dat was ff minder. We zijn die avond naar Mama Africa gegaan. Mama Africa is een restaurant met typisch Zuid-Afrikaans eten.  We hebben krokodil, struisvogel en koedoe gegeten en we hebben genoten van een heerlijk Zuid-Afrikaans live bandje. De volgende dag waren we van plan om de Tafelberg te beklimmen. Dit is tot twee keer toe mislukt (de verkeerde berg, ja snap zelf ook niet hoe je de Tafelberg kunt missen…)  Maar uiteindelijk om vier uur zijn we nog met de kabelbaan omhoog gegaan, omdat het anders niet meer zou lukken die dag. En wat een mooi uitzicht heb je vanaf daar, ge-wel-dig!  Dezelfde middag zijn we nog naar Simonstown gereden, omdat we daar een air bnb geboekt hadden met een uitzicht op zee (nooit verkeerd) De volgende dag zijn we al vroeg vertrokken naar Stellenbosch, omdat we om half een gingen paardrijden tussen de zebra’s, giraffen, springbokken en nog veel meer andere dieren. Het was een mooie zonnige dag en we hebben ontzettend genoten van deze mooie activiteit. Het is toch bijzonder een giraffe op 10 meter afstand!! Diezelfde middag besloten we om een wijnproeverij te doen (altijd leuk). Nou we kregen 5 verschillende soorten wijnen waarvan er een echt niet te pruimen was. Ik kreeg er helemaal kotsneigingen en kippenvel van dus die heb ik lekker weggegooid. De rest van de wijnen waren wel heel erg lekker. Het was een combinatie van een wijnproeverij met Belgische chocolade dus dat was wel leuk. Een beetje aangeschoten van de wijn gingen we weer terug naar het centrum van Stellenbosch. Ik had daar afgesproken met een  oud klasgenootje, Vicky, die hier ook stage loopt in Zuid-Afrika. Het was heel erg gezellig om weer met haar bij te kletsen! Nadat we bij gekletst waren zijn Mirthe en ik nog lekker pizza gaan eten in Stellenbosch. De volgende ochtend hebben we lekker uitgeslapen en zijn we naar Boulders Beach (Pinguinstrand ) gegaan. Het was voor mij al de derde keer dus voor mij was het minder bijzonder, maar Mirthe vond het natuurlijk super leuk! Daarna zijn we weer richting Genaal gereden om met de groep samen lekker Afrikaans te gaan eten, heeeerlijk! De volgende dagen moest ik weer gewoon naar stage en Mirthe ging mee. Ze vond het heel erg leuk om te zien wat ik nu eigenlijk allemaal doe op stage en hoe het onderwijs in Zuid-Afrika in elkaar steekt. De kinderen waren natuurlijk helemaal blij met 2 extra juffen in de klas en dat lieten ze heel erg merken met heel veel knuffeltjes! Op woensdag zijn we naar Hermanus gegaan, nou dit is de mooiste plek die ik tot nu toe gezien heb hier.We hebben lekker cocktails gedronken in de bar en daarna hebben we vis gegeten. Donderdagochtend was het Hemelvaart en daardoor konden we al lekker vroeg naar Kaapstad vertrekken. Helaas liep het allemaal ff wat anders, wat de auto deed nogal raar. De koppeling maakte hele rare geluiden en ik vertrouwende het niet helemaal. Ik ben toen bij het tankstation gestopt en heb daar gevraagd of hij een naar de bekabeling van de koppeling kon kijken. De man zei: ‘’Het zit helemaal door elkaar, maar je kunt nog wel naar Kaapstad rijden’’. Nou niet dus: Tien minuten later kregen Mirthe en ik een auto-ongeluk en dit was heel erg eng. Ik ga niet vertellen hoe het allemaal precies is  gegaan maar ik heb wel een tip: HUUR IN ZUID-AFRIKA EEN AUTO OP HET VLIEGVELD EN NIET BIJ EEN OF ANDERE GEKKE CAR RENTAL. Dan weet je tenminste dat het een goede auto is, en geen knobbelding.  Nadat we 8 uur later van de schrik bekomen waren hebben Esmee en Rowena (wat een schatjes zijn dat) ons naar Kaapstad gebracht. Onderweg hebben we schaamteloos veel gevreten bij de MAC, maar we hadden de hele dag nog niets gegeten dus dan mag dat een keertje. De volgende dag hadden we namelijk om 08:30 al een townshiptour en robbeneilandtour. We stonden dus al vroeg op en pakte de uber naar Waterfront. Het was heel erg druk in Kaapstad en we dreigde de bus naar de townshiptour te missen. Als 2 gehaaste Europeanen bij een Afrikaan in de uber zitten die alle tijd heeft, dan begint er wel iets te kriebelen kan ik je vertellen. Hij reed gewoon 60 waar je 80 mocht, terwijl wij de gids al 2 x gebeld hadden dat we later waren. Toen we eindelijk op de plaats van bestemming waren was de bus al weg (ofja dat dachten we). Uiteindelijk bleek het dat het busje op 5 meter afstand op ons aan het wachten was hahaha. Nou de townshiptour begon in een crèche waar de kinderen lekker aan het spelen waren. Ze zongen een liedje voor ons en wilde allemaal met knuffelen. Na een flinke fotosessie zijn we met de gids door de township gaan lopen. Ik had gedacht dat ik dit heel eng zou vinden, maar de sfeer in de township was heel gemoedelijk. De gids liet ons zijn huis zien en daar schrok ik toch wel heel erg van. Een kamer van 10 vierkante meter met 4 stapelbedden erin. En de indeling was als volgt: een bed per familie! Nou sommige families hebben wel 9 personen, dus je kunt je zelf wel een beetje voorstellen hoe dat er uit moet zien. We hadden ook nog een andere gids die ons ook zijn huis liet zien waar hij was geboren. De kinderen speelde met het vuilnis op straat en liepen op blote voetjes. Maar iedereen is zo vriendelijk en toch zien deze mensen er niet heel erg ongelukkig uit, omdat ze elkaar hebben. Toen we het huis ingingen bestond het huis uit allemaal kleine kamertjes. We gingen een kamertje naar binnen en daar zat en man met zijn kinderen op bed. Veel meer hadden ze ook niet om op te zitten. Hij was de kleertjes van de kinderen aan het opvouwen en legde ze op de vieze grond neer. Dan besef je je toch wel dat wij als Nederlanders echt nooit meer mogen klagen over iets. Deze townshiptour heeft heel veel indruk op ons gemaakt en ons beeld van de township toch ook wel positief veranderd, want wat een lieve mensen wonen daar.(zie filmpje) het doet mij dan ook echt zeer om te zien dat het drinkwater bijna op is in Kaapstad, want ik weet dat deze mensen hierdoor als eerste ziek zullen gaan worden. Ik hoop echt dat er een oplossing gevonden wordt voor dit probleem maar ik vrees het ergste voor deze mensen.

Na de townshiptour zijn Mirthe en ik naar Robbeneiland gegaan (super interessant). De man vertelde natuurlijk over Nelson Mandela en over andere gevangenen. De cellen waren super klein en de mensen sliepen gewoon op de grond. De gids vertelde ook dat de gevangenen 2 keer per jaar een gelegenheid hadden om een brief naar hun geliefden te schrijven. Deze brieven werden eerst door iemand gecontroleerd en al het leuke werd eruit gehaald en vervolgens werd de brief opgestuurd. De vrouwen krijgen soms dus alleen een brief met hallo en doei. Dit moet echt vreselijk geweest zijn. Op de terugweg op de boot kwamen we mensen uit Druten tegen (wat is de wereld toch klein). Het was heerlijk om weer ff Nijmeegs te praten, want dat mis ik toch wel haha. Nadat we deze mensen hadden geholpen om een uber te regelen zijn Mirthe en ik gaan uit eten in de haven van Waterfront. De volgende ochtend zijn we terug gegaan naar Genadendal en hebben we in de avond lekker met de hele groep gegeten. Daarna hebben we nog een filmpje gekeken en zijn we lekker gaan slapen. Op zondag is Mirthe weer naar huis gegaan, we hebben een super leuke tijd gehad en dingen meegemaakt die we nooit meer zullen vergeten!

Vandaag over een maandje ben ik thuis, en ik moet eerlijk zijn: ik kan niet wachten om Pim, mijn ouders, mijn zusje en mijn vriendinnen weer te zien! ik vermoed dat dit dan ook mijn laatste blog zou zijn vanuit Zuid-Afirka, omdat ik vanaf 16 juni een mooie reis ga maken met Levia, Imke, Joyce en Fenne! Ik ga nu nog even genieten van dit mooie land en de kinderen op stage en ik zie iedereen snel weer!

Liefs Lincy